Πέρα από την παθητικά επιτελούμενη δυναμική συμπίεση (à514), υπάρχουν άμεσες και έμμεσες ενδείξεις ότι κατά τη διάρκεια του βήχα συντελείται συστολή των μικρών βρόγχων και βρογχιολίων, λόγω συσπάσεως των λείων μυϊκών ινών του τοιχώματός τους, που απολήγουν σε μεγάλη αύξηση των αντιστάσεων κατά τη διάρκεια των βηχικών διεγέρσεων. Η εμπλοκή των λείων μυϊκών ινών συντελείται ενεργητικά μέσω του πνευμονογαστρικού ν., όπως καταφαίνεται από τη κατά 200% περίπου αύξηση της δραστηριότητας των βρογχοσυσπαστικών ινών. Η αντανακλαστική παθογένεση του βρογχοσπάσμου κατά το βήχα, συνάγεται από το γεγονός ότι η παρατηρούμενη αύξηση των αντιστάσεων αναστέλλεται μετά χορήγηση ατροπίνης. Η σημασία του αντανακλαστικού βρογχοσπάσμου, κατά το βήχα, είναι ότι η ελάττωση του αυλού προκαλεί αύξηση της ταχύτητας ροής και προαγωγή της αποτελεσματικότητας του βήχα (στην παρακείμενη εικόνα η σύσπαση των γεωδεσικής διαμορφώσεως λείων μυϊκών ινών της τραχείας απολήγει σε μεγάλη μείωση της εγκάρσιας διατομής της). Επιπλέον, ο βήχας μπορεί, μ΄αυτόν τον τρόπο, να είναι επίσης αποτελεσματικότερος στους μικρούς περιφερικούς αεραγωγούς που έχουν μεγαλύτερη ολική εγκάρσια διατομή. Πέρα από αυτά, η βρογχοσύσπαση που συνοδεύει το βήχα καθιστά το τραχειοβρογχικό δένδρο ανένδοτο και ικανότερο να ανθίσταται στην επαπειλούμενη πλήρη απόφραξη και ανθεκτικό έναντι των ισχυρών δονήσεων, που μπορεί να προκαλέσουν κακώσεις, όπως ρήξεις κλπ
