Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Πέρα από την παθητικά επιτελούμενη δυναμική συμπίεση (à514), υπάρχουν άμεσες και έμμεσες ενδείξεις ότι κατά τη διάρκεια του βήχα συντελείται συστολή των μικρών βρόγχων και βρογχιολίων, λόγω συσπάσεως των λείων μυϊκών ινών του τοι­χώ­μα­τός τους, που απολήγουν σε μεγάλη αύξηση των αντιστάσεων κατά τη διάρκεια των βηχικών διεγέρσεων. Η εμπλοκή των λείων μυϊκών ινών συντελείται ενεργητικά μέσω του πνευμονογαστρικού ν., όπως καταφαίνεται από τη κατά 200% περίπου αύξηση της δραστηριότητας των βρογ­χο­συσπαστικών ινών. Η αντανακλαστική παθογένεση του βρογχο­σπά­σμου κατά το βήχα, συνάγεται από το γεγονός ότι η παρατηρούμενη αύξηση των αντιστάσεων αναστέλλεται μετά χορήγηση ατροπίνης. Η σημασία του αντα­να­κλα­στικού βρογχοσπάσμου, κατά το βήχα, είναι ότι η ελάττωση του αυλού προκαλεί αύξηση της ταχύτητας ροής και προαγωγή της αποτελεσματικότητας του βήχα (στην παρακείμενη εικόνα η σύσπαση των γεωδεσικής διαμορφώσεως λείων μυϊκών ινών της τραχείας απολήγει σε μεγάλη μείωση της εγκάρσιας διατομής της). Επιπλέον, ο βήχας μπορεί, μ΄αυτόν τον τρόπο, να είναι επίσης αποτε­λε­σμα­τικό­τε­ρος στους μικρούς περιφερικούς αεραγωγούς που έχουν μεγαλύτερη ολική εγκάρσια διατομή. Πέρα από αυτά, η βρογχοσύσπαση που συνοδεύει το βήχα καθιστά το τραχειοβρογχικό δένδρο ανένδοτο και ικανότερο να ανθίσταται στην επαπειλούμενη πλήρη απόφραξη και ανθεκτικό έναντι των ισχυρών δονήσεων, που μπορεί να προκαλέσουν κακώσεις, όπως ρήξεις κλπ