Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

H ανοσοσφαιρίνη D  είναι ισότυπο αντισώματος που αντιστοιχεί με το 1% των πρωτεϊνών της κυτταρικής μεμβράνης των Β-λεμφοκυττάρων, όπου συνήθως συνεκφράζεται με ένα αντίσωμα επιφανείας, την IgM. Παράγεται και ως εκκριτική μορφή, η οποία ευρίσκεται σε πολύ μικρή ποσότητα στον ορό. Η εκκριτική IgD παράγεται ως μονομερές αντίσωμα με 2 βαριές αλυσίδες δ και 2 ελαφριές αλυσίδες. Η λειτουργική της αποστολή παραμένει αίνιγμα από της ανακαλύψεώς της, το 1968. Έχει ανιχνευθεί σε όλα τα είδη που αναπτύσσουν προσαρμοσμένο αμυντικό σύστημα, γεγονός που προδικάζει τις σημαντικές ανοσολογικές της δράσεις. Η IgD διεγείρει τα Β-λεμφοκύτταρα και τα καθιστά έτοιμα να επιτελέσουν την αμυντική τους αποστολή. Ενώ η IgM εκφράζεται ως αποκλειστικό ισότυπο από τα μέχρι στιγμής ανώριμα Β-λεμφοκύτταρα κατά τη διαφοροποίησή τους, η IgD αρχίζει να εκφράζεται επί των β-λεμφοκυττάρων, αμέσως μετά την έξοδό τους από το μυελό των οστών, προκειμένου να εποικίσει τους περιφερικούς λεμφοειδείς ιστούς. Μετά την άφιξη του Β-λεμφοκυττάρου στη θέση εγκαταστάσεώς του, το πλασματοκύτταρο συνεκφράζει τόσο IgM, όσο και IgD. Δεν έχει κατανοηθεί εάν η IgM και η IgD είναι λειτουργικά διαφορετικές επί των Β-κυττάρων.

Πρόσφατα, έχει βρεθεί ότι η IgD δεσμεύεται και ενεργοποιεί τα βασεόφιλα και τα σιτευτικά κύτταρα προς παραγωγή αντιμικροβιακών παραγόντων κι έτσι συμμετέχει στις αμυντικές διαδικασίες στο αναπνευστικό σύστημα[i]. H IgD, επίσης, ενεργοποιεί τα βασεόφιλα προκειμένου να απελευθερώσουν ομοιοστατικούς παράγοντες των Β-λεμφοκυττάρων, γεγονός που είναι συμβατό με μείωση του αριθμού των Β-κυττάρων, μείωση της IgE ορού και ελλειμματική πρωτογενή απάντηση της IgG1.  

Η IgD αυξάνεται σε χρόνιες λοιμώξεις· μυέλωμα IgD.