Η ικανότητα δυναμικής (=βίαιης) εξωθήσεως ή προσλήψεως αέρος στους πνεύμονες είναι ουσιώδης για την προσαρμογή του αναπνευστικού συστήματος σε καταστάσεις με αυξημένες μεταβολικές απαιτήσεις και η περιστολή της ικανότητας αυτής πάνω από ένα όριο, θα απολήξει σε εμφάνιση δύσπνοιας στην άσκηση και, επομένως, ελάττωση της ανοχής στην κόπωση. Η ελάττωση των δυναμικών όγκων μπορεί να οφείλεται σε διαταραχές του νευρικού ή μυοσκελετικού συστήματος του θωρακικού τοιχώματος, του πνευμονικού παρεγχύματος, ακόμη και σε μεταβολές της πυκνότητας του εισπνεόμενου μίγματος. Η αναγνώρισή τους, ως έκπτωση της ικανότητας αερισμού των πνευμόνων, αποτελεί το πρώτο στάδιο της εκτιμήσεως της μειώσεως της αναπνευστικής λειτουργίας. Μετά την ποσοτική αποτίμηση της μειώσεως της ικανότητας αερισμού, καταβάλλονται προσπάθειες να επισημανθεί ο υπεύθυνος παθογενετικός μηχανισμός, τα προκλητικά του αίτια και να προσδιορισθούν τα μέσα με τα οποία θα επιδιωχθεί η θεραπεία της διαταραχής και η αναχαίτητηση της εξελίξεως της παθήσεως. Οι δυναμικοί πνευμονικοί όγκοι και οι μέγιστες ροές στα διάφορα κλάσματα της VC, καταγράφονται και αξιολογούνται, κατά τη διάρκεια βίαιης (=δυναμικής) εισπνοής ή εκπνοής με την εφαρμογή της μέγιστης δυνατής δυνάμεως, καθ΄όλη τη διάρκεια της αναπνευστικής προσπάθειας.
Ενώ, αντίθετα, κατά τις δοκιμασίες εκτιμήσεως των στατικών όγκων, η μέγιστη προσπάθεια καταγράφεται στο τέλος ή στην αρχή της δοκιμασίας. Με την καταγραφή των δυναμικών όγκων και των μέγιστων ροών παρέχονται πληροφορίες σχέσεως όγκου προς τον αντίστοιχο χρόνο, που απεικονίζονται με τα διαγράμματα όγκου-χρόνου. Η σχετική καμπύλη ονομάζεται «σπιρογράφημα» τυπική μορφή του οποίου επί υγιούς ατόμου απεικονίζεται στο σχήμα à1203.
Ανάλογες πληροφορίες, μπορούμε να εξάγουμε, παρατηρώντας το διάγραμμα «μεγίστης ροής-όγκου» που στην πραγματικότητα αποτελεί μετατροπή του διαγράμματος όγκου-χρόνου. Για την κατασκευή του διαγράμματος ροής όγκου (V̇MAX/V) απαιτείται η διάθεση ενός πνευμοταχογράφου, με τον οποίο καταγράφονται ‘στιγμιαίες’ ροές, που σημειώνονται στον κάθετο άξονα, υπό τις οποίες εκ(εισ)πνέονται αντίστοιχοι όγκοι, οι οποίοι καταχωρούνται στον οριζόντιο άξονα. Πνευμονικοί όγκοι, όπως, πχ., η VC αποδίδονται τόσο με το σπιρογράφημα, όσο και με το διάγραμμα V̇MAX/V, αλλά και οι τιμές των στιγμιαίων ροών μπορούν, επίσης, να μετρηθούν και με τις δύο διατάξεις.