Ο μηχανικός αερισμός μέσω CMV καθορίζεται αποκελιστικά από τις ρυθμίσεις του αναπνευστήρα, στις οποίες περιλαμβάνεται, η πίεση αεραγωγών, η αναπνεσυτική συχνότητα και η σχέση I:E. Ο τύπος αυτός μηχανικής αναπνοής δεν χρησιμοποιείται, πλέον, στις ΜΕΘ, καθώς δεν επιτρέπει κανένα συγχρονισμό με τις αναπνευστικές προσπάθειες του ασθενούς. Ως αποτέλεσμα, απαιτούνται υψηλές χορηγ΄σηεις καταστολής και μυοχαλαρωτικά, προκειμένου να κατασταλούν πλήρως οι αυτόματες αναπνευστικές προσπάθειες του ασθενούς, απολήγοντας σε μείωση της ανταλλαγής αερίων. O CMV, αντίθετα, χρησιμοποιείται στα χειρουργεία, όταν ο ασθενής τελεί υπό πλήρη καταστολή και μυοχάλαση, προκειμένου να διεξέλθει τις συνθήκες του χειρουργείου.
Eάν οι ρυθμίσεις του αναπνευστήρα τεθούν σε "time-cycled" ελεγχόμενου όγκου, προκαθορίζεται ο αναπνεόμενος όγκος, VT, και ο κατα λεπτό αερισμός εξασφαλίζεται από τον αναπνευστήρα, ανάλογα με την στική συχνότητα. Ενεργοποιώντας τη χορήγηση πρόσθετων αναπνοών με τον προκαθoρισμένο αναπνεόμενο όγκο, είναι δυνατή, εάν οι αναπνευστικές προσπάθειες του ασθενούς υπερβαίνουν τις αρχικές ρυθμίσεις του αναπνευστήρος. Η κατ΄όγκο υποβοηθούμενη αναπνοή αναφέρεται σε μια ποικιλία κατ΄όγκο ελεγχόμενου μηχανικού αερισμού, κατά τον οποίο, ο ασθενής ενεργοποιεί την παροχή ορισμένου αναπνεόμενου όγκου από τον αναπνευστήρα, ενώ η προκαορισμένη συχνόττηα εξασφαλίζει ότι π[αρέχεται επαρκής κατά λεπτό αερισμός.
Οι παράμετροι που μπορούν να ρυθμιστούν στους περισσότερους αναπνευστήρες, είναι η αναπνευστική συχνότητα ή ο λόγος εισπνοής/εκπνοής, ο χρόνος ενεργοποιήσεως της εισπνοής, η διάρκεια της τελοεκπνευστικής διακοπής και, με μερικούς αναπνευστήρες, ο τύπος ροής.