Το παραγόμενο έργο, στις δοκιμασίες κοπώσεως, εκφραζόμενο ως V̇O2 , μπορεί να συσχετισθεί με τον καρδιακό ρυθμό. Ως λόγος V̇O2 /καρδιακή ώση, ορίζεται το ποσόν του Ο2 που καταναλώνεται ανά καρδιακή ώση, ‘κατανάλωση ανά σφυγμό’ προκειμένου να παραχθεί συγκεκριμένο έργο. Εκφράζει την ποσότητα Ο2 που μεταφέρεται με κάθε καρδιακό παλμό.
Προσδιορίζεται εύκολα, επειδή στις διατάξεις εργομετρίας, γίνεται συνεχής καταγραφή ΗΚΓ. Το V̇O2 διαιρείται με την καρδιακή συχνότητα και το εξαγόμενο, εκφράζεται ως κατανάλωση Ο2 (ml Ο2) ανά καρδιακή ώση. Για κάθε εκτελούμενο έργο, ο σφυγμός οξυγόνου μπορεί να απεικονισθεί σ΄ένα διάγραμμα, στο οποίο συσχετίζεται η συχνότητα με την V̇Ο2 . Όσο αυξάνεται το εκτελούμενο έργο, τόσο αυξάνεται και ο σφυγμός Ο2. Η γραμμική σχέση της συχνότητας προς το V̇O2 μπορεί αριθμητικά να αποδοθεί με την f1.5 ή την f1.0 δηλαδή με την καρδιακή συχνότητα που αντιστοιχεί σε V̇O2 1.5 ή 1.0 l/min.
Επί φυσιολογικών ατόμων, η κατανάλωση ώσεως κυμαίνεται μεταξύ 2.54 και 4.0 ml Ο2 /καρδιακή ώση, σε συνθήκες ηρεμίας και πάνω από 10-15 ml Ο2/καδιακή ώση, κατά την κόπωση. Επί ασθενών με καρδιακά νοσήματα, η κατανάλωση ώσεως μπορεί να διατηρείται φυσιολογική ή να εμφανίζεται μειωμένη και δεν αυξάνεται στο προβλεπόμενο επίπεδο, κατά την κόπωση, λόγω ανάρμοστης αυξήσεως της καρδιακής συχνότητας, για το παραγόμενο έργο. Εφ΄όσον η καρδιακή εξώθηση, η οποία αυξάνεται με την άσκηση, είναι γινόμενο της καρδιακής συχνότητας με τον όγκο παλμού, η χαμηλή κατανάλωση Ο2 είναι συνήθως συμβατή με την ανικανότητα του πάσχοντος μυοκαρδίου να αυξήσει τον όγκο παλμού. Σε καρδιακή ανεπάρκεια, η f1.5 αυξάνεται, δηλαδή ο σφυγμός Ο2 μειώνεται. Ο σφυγμός Ο2 μπορεί, επίσης, να εκληφθεί ως δείκτης φυσικής καταστάσεως, εφ΄όσον με παρόμοιο έργο, το καλής φυσικής καταστάσεως άτομο εμφανίζει υψηλότερο σφυγμό Ο2 , συγκριτικά με το μη καλής φυσικής καταστάσεως.