Ο διάμεσος χώρος των πνευμόνων περιλαμβάνει διάφορους τύπους κυττάρων, μεταξύ των οποίων, λεία μυϊκά κύτταρα, σιτευτικά κύτταρα, σπάνια λεμφοκύτταρα, μονοπύρηνα, περικύτταρα και διάμεσα κύτταρα του συνδετικού ιστού. Τα τελευταία, που είναι πολυαριθμότερα, εκπέμπουν αφθονία εκβλαστήσεων που διαπλέκονται με εκβλαστήσεις γειτονικών κυττάρων. Παρ΄όλο ότι συχνά προσομοιάζουν με ινοβλάστες, το κυτταρόπλασμά τους δεν εμφανίζει δραστηριότητα και φέρει αραιά οργανύλια. Χαρακτηριστικά, τα κύτταρα αυτά φέρουν ένα ή περισσότερα σταγονίδια λιπιδίων και δεσμίδες ινιδίων. Πιθανολογείται ότι δραστηριοποιούνται για την αποκατάσταση των ζημιών του συνδετικού ιστού. Οι υπόνοιες αυτές βασίζονται σε παρατηρήσεις επί πνευμονικού παρεγχύματος που εκτέθηκε πειραματικά στη δράση ελαστάσης. Μετά την πειραματική χορήγηση ελαστάσης σημειώνεται σημαντική μείωση της περιεκτικότητας της ελαστίνης, που ακολουθείται από ταχεία επανασύνδεση. Κατά τη διάρκεια της περιόδου επανασυνθέσεως τα διάμεσα κύτταρα φαίνονται σαν να εκκολπώνουν λεπτές νεοσχηματιζόμενες ελαστικές ίνες. Οι Kapanci και συν, περιέγραψαν μια απροσδόκητη λειτουργία των διαμέσων κυττάρων: Οι συγγραφείς εφιστούν την προσοχή στην παρουσία δεσμίδων ινιδίων στα κύτταρα αυτά, οι οποίες αντιδρούσαν με αντισώματα αντιακτίνης και αντιμυοσίνης,. Σε πειράματα με ανοσοφθορισμό, διαπίστωσαν ότι τα κύτταρα αυτά έχουν, πράγματι, συσταλτικές ιδιότητες, οι οποίες, όμως, διαφέρουν από τις ιδιότητες των αγγειακών λείων μυϊκών ινών ή των μυϊκών ινών των αεραγωγών, κατά το ότι είναι μεν ευαίσθητα σε περιβάλλον υποξίας, ενώ δεν αντιδρούν παρουσία σεροτονίνης ή άλλων βρογχοσπαστικών ουσιών. Οι συγγραφείς θεωρούν ότι η ειδική στην υποξία σύσπαση των διαμέσων κυττάρων αποσκοπεί στην εξασφάλιση προσαρμογής της τοπικής αιματώσεως στις συνθήκες τοπικού αερισμού. Τα σημαντικότερα, από λειτουργικής απόψεως, κύτταρα του ΣΙΠ είναι οι ινοβλάστες. Πρόκειται περι αστεροειδών ή ατρακτοειδών κυττάρων με μεγάλο πυρήνα και αραιό πρωτόπλασμα. Είναι υπεύθυνα για τη σύνδεση του μεγαλύτερου μέρους από το συνολικό ποσό του κολλαγόνου και των πρωτεογλυκάνων. Οι ινοβλάστες φαίνεται, επίσης, ότι παράγουν και την ελαστίνη των πνευμόνων.