Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Σύμφωνα με τα πιο πάνω, τα ΚΣ ανταποκρίνονται σε μια ποικιλία ερεθισμάτων, όπως η υποξία, η υπερκαπνία, η οξέωση και οι ορμόνες, επιτρέποντας έτσι στο CB να λειτουργεί ως πολυτροπικός υποδοχέας (Kumar and Bin-Jaliah, 2007 Ribeiro et al., 2013 ; Thompson et al., 2016). Η ενεργοποίηση των κυττάρων τύπου Ι οδηγεί σε διέγερση γειτονικών χημειοπροσαγωγών ινών που αναμεταδίδουν αισθητικές πληροφορίες στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η φυσιολογική συνέπεια της διέγερσης CB είναι επομένως η έναρξη σειράς συστηματικών προστατευτικών αντανακλαστικών που χαρακτηρίζονται από αυξημένο αερισμό, ταχυκαρδία, συστηματική αγγειοσυστολή και απελευθέρωση αδρεναλίνης από το μυελό των επινεφριδίων ( Kumar, 2009 ).

Υπάρχει τώρα μια γενική συναίνεση ότι μια σειρά από βασικές διεργασίες συμβάλλουν στον καταρράκτη υποξικής χημειομετατροπής. Αυτά περιλαμβάνουν εξασθένηση του ρεύματος K ⁺ , εκπόλωση κυττάρων τύπου Ι, εισροή Ca ²⁺ μέσω διαύλων Ca ²⁺ τύπου L , νευροέκκριση και διέγερση χημειοπροσαγωγών ( Kumar and Prabhakar, 2012 ; Lopez-Barneo et al., 2016 ). Τα μεμονωμένα κύτταρα τύπου Ι είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στο O ₂ και η ταχεία (εντός ms) ενεργοποίηση του καταρράκτη της υποξικής χημειομετατροπής ξεκινά σε PO ₂ s μεταξύ 20-40 mmHg ( Biscoe and Duchen, 1990 ; Buckler and Vaughan-Jones, Buckler , 1994 Turner, 2013) ένα επίπεδο σημαντικά μεγαλύτερο από αυτό στο οποίο επηρεάζεται ο κυτταρικός μεταβολισμός σε κύτταρα που δεν είναι ευαίσθητα στο Ο₂ .
Αυτό που παραμένει εξαιρετικά αμφιλεγόμενο είναι η μοριακή ταυτότητα του συγκεκριμένου αισθητήρα O₂ εντός του κυττάρου τύπου Ι. Θα υποστηρίξαμε ότι ο φυσιολογικός αισθητήρας O ₂ θα πρέπει να παρουσιάζει ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά: (1) έκφραση στο κύτταρο τύπου I που επιτρέπει την εγγενή ευαισθησία O _{2 .} (2) την ικανότητα δέσμευσης O ₂ . (3) η δέσμευσή του με το O ₂ συμβαίνει στο φυσιολογικό εύρος στο οποίο διεγείρεται το κύτταρο τύπου Ι. (4) απαιτείται για το CB να διεγείρεται από υποξία. και (5) είναι σε θέση να ενεργοποιήσει τον καταρράκτη μεταγωγής CB μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Πολλοί προτεινόμενοι αισθητήρες ταιριάζουν σε ένα ή δύο από αυτά τα κριτήρια, αλλά λίγοι έχουν αποδειχθεί ότι συμμορφώνονται επαρκώς και με τα πέντε.

Ειδικότερα, θεωρούνται ντοπαμινεργικοί ανασταλτικοί ενδονευρώνες και εδράζονται στους αορτικούς χημοϋποδοχείς και καρωτιδικά σωμάτια. Αναγνωρίζουν μεταβολές στην PaO₂, την PaCO₂, και το pH, μέσω μηχανισμών στους οποίους εμπλέκονται δίαυλοι ιόντων και μόρια που περιέχουν αίμη. Η μείωση της PaO₂  και του pH και η αύξηση της PaCO₂ αποπολώνει τα κύτταρα glomus  και πυροδοτεί την απελευθέρωση νευροδιαβιβαστών. Ένας μη ταυτοποιημένος νευροδιαβιβαστής αποπόλωνει τις αισθητικές νευρικές απολήξεις των καρωτιδικών και αορτικών σωματίων, έτσι που η ένταση του αρτηριακού ερεθίσματος κωδικοποιείται ως συχνότητα των δυναμικών στις κεντρομόλες νευρικές ίνες, που καταλήγουν στα αναπνευστικά και καρδιαγγειακά κέντρα στον προμήκη. Η υποξία και η υπερκαπνία ενισχύουν αμοιβαία τη δράση τους στο καρωτιδικό σωμάτιο και η επίδραση της PaCO₂ μεσολαβείται από μεταβολές στο ενδοκυττάριο pH. Η απάντηση στις μεταβολές στα αρτηριακά αέρια είναι εξαιρετικά ταχεία (εντός δευτερολέπτων).