Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Οι μεταβολές στα αέρια αρτηριακού αίματος, αναδεικνύονται με το παράδειγμα, του ”διαγράμματος του ψαριού” στο οποίο παρακολουθείται η εξέλιξη μιας ασθματικής παροξύνσεως, από την ήπια επιδείνωσή του, προοδευτικά, μέχρι τη βαριά εκδήλωση ασθματικής κρίσεως. Κατά τη διάρκεια μιας παροξύνσεως, αρχικά, το PaΟ₂ από 100 mmHg μειώνεται (π.χ., 60 mmHg), η PaCO₂ από 40 mmHg μειώνεται περίπου στο 30 mmHg και το Ph, από 7.40 αυξάνεται, π.χ., στο 7.50. βραδέως, αλλά μετά βεβαιότητας, η P_AO₂ και η PaCO₂ συνεχίζουν να μειώνονται, και το pH να αυξάνει και, με την επιδείνωση της παροξύνσεως, φτάνει το 7.60.

Ενδεχομένως, εγκαθίσταται μια συνθήκη, στην οποία οι πνεύμονες είναι ανίκανοι να εκπνεύσουν περισσότερο CO₂, είτε διότι η φόρτιση έχει εξαντληθεί, ή συχνότερα, επειδή ο υπεραερισμός και ο βήχας, έχουν προκαλέσει κόπωση των αναπνευστικών μυών. Από το σημείο αυτό, η PaCO₂ θα αρχίσει να αυξάνεται και το pH να μειώνεται. Ταυτόχρονα, η P_aO₂ συνεχίζει να μειώνεται. Ενόσω το άσθμα επιδεινώνεται, η χαμηλή PaCO₂ και το υψηλό pH επανέρχονται στις φυσιολογικές τους τιμές, 40 mmHg και 7.40, αντίστοιχα  (σημείο επιδεινώσεως). Π.χ., η PaCO₂ μπορεί να λάβει τιμή 30 mm Hg και το pH 7.50. Εν τούτοις, η PaO₂ συνεχίζει να μειώνεται, π.χ., 50 mm Hg. Ενδεχομένως, καθώς το άσθμα χειροτερεύει περαιτέρω, η PaCO₂ αυξάνεται, πάνω από 40 mm Hg ή ακόμη και 50 mm Hg ή και περισσότερο, ενώ το pH μειώνεται σε επίπεδα αναπνευστικής οξεώσεως, π.χ., 7.30. To γράφημα του λήμματος παρουσιάζει ένα σχέδιο μεταβολής των P_aO₂, pH και PaCO₂, με την επιδείνωση μιας ασθματικής κρίσεως. Μπορεί να ονομαστεί: το σημείο του ψαριού.