Σε μερικές καταστάσεις, ιδιαίτερα επί ασθενών με χαμηλό σφιγμό, μπορεί να ανακύψουν δυσχέρειες στη λήψη αμιγούς αρτηριακού δείγματος αίματος για την ανάλυση των αερίων και των παραμέτρων της οξεοβασικής ισορροπίας4. Μερικές φορές εγείρονται ερωτηματικά, εάν το εξετασθέν δείγμα προέρχεται από αρτηριακό ή φλεβικό αίμα, που δε μπορούν να απαντηθούν με τη βοήθεια βιοχημικών μέσων. Μια αδρή εκτίμηση της προελεύσεως του δείγματος μπορεί να γίνει με αναφορά στην εξίσωση του κυψελιδικού αέρα {ιδανικό PAO2=FiO2 x (760-47)-1.25 x ㎩CO2 ), ως εξής: Σύμφωνα με την εξίσωση {7.3}, η μερική πίεση Ο2 στο εισπνεόμενο μίγμα PiO2=(BP-47)xFiO2 είναι περίπου ίση με το άθροισμα της ΡaO2 και της ΡaCO2. Εφόσον η φυσιολογική αρτηριοφλεβική διαφορά για το Ο2 είναι περίπου 45 mmHg και για το CO2 περίπου 5 mmHg, μπορούμε να υπολογίσουμε τις τιμές των μερικών πιέσεων των αερίων στο αρτηριακό αίμα, εάν στις τιμές του φλεβικού αίματος προσθέσουμε 45 για το Ο2 και αφαιρέσουμε 5 για το CO2. Εάν το αρθροισμα των ‘καθ’ υπολογισμό’ τιμώντων μερικών πιέσεων του δείγματος μας είναι μεγαλύτερο της PiO2, τότε προφανώς το υπό έλεγχο δείγμα είναι αρτηριακό∙ εάν το άθροισμα είναι μικρότερο της PiO2, το δείγμα μας θα μπορούσε να ήταν αρτηριακό, εφ’ όσον επρόκειτο περί ασθενούς με μεγάλη DA-aO2 ή PA-VO2 ή φλεβικό.