Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

O λόγος της παραγωγής CO₂, V̇CO₂, προς την κατανάλωση Ο₂, V̇O₂, ονομάζεται αναπνευστικό πηλίκο, R. Η συνήθης τιμή του είναι 0.85 (0.8-1.20), αλλά σε διατάξεις εργομετρίας πρέπει να υπολογίζεται η πραγματική του τιμή. Το R αυξάνεται, με την αύξηση του παραγόμενου έργου, από το επίπεδο ηρεμίας, 0.75-0.85. Με την αύξηση  του έργου, και την ενεργοποίηση αναερόβιων μηχανισμών, το παραγόμενο γαλακτικό οξύ ‘ρυθμίζεται’ με τα διαθέσιμα HCO₃̄  προς παραγωγή πτητικού CO₂, το οποίο, με τον τρόπο αυτό, αυξάνεται και φθάνει στα (ή υπερβαίνει τα) επίπεδα  της V̇O₂. Το R πλησιάζει (ή υπερβαίνει) την τιμή 1. Σε καταστάσεις υπεραερισμού, όπως στις συνθήκες υπομέγιστης παραγωγής έργου, το R αυξάνεται, καθώς, λόγω του υπεραερισμού μειώνεται η αποβολή του CO₂. Ετσι, το R εκφράζει, μάλλον, το δείκτη ανταλλαγής αερίων στους πνεύμονες, παρά τις πραγματικές συνθήκες μεταβολισμού στο κυτταρικό επίπεδο. Σε διατάξεις εργομετρίας, όταν εγκατασταθούν σταθεροποιημένες συνθήκες, το R πλησιάζει ή εξισούται με το RQ και το λόγο V̇CO₂/V̇O₂  στο κυτταρικό επίπεδο. Κάτω από σταθεροποιημένες συνθήκες, η V̇CO₂  αντανακλά το CO₂ που παράγεται κατά τη διαδικασία του μεταβολισμού στο κυτταρικό επίπεδο.

Το R, ως λόγος μεταξύ του παραγομένου CO₂ προς το καταναλισκομένου Ο₂, CO₂/Ο₂, υπολογίζεται με τον εξής τρόπο:

Όπου R, το αναπνευστικό ισοδύναμο, F_E,CO₂ , FE,N₂ και FE,O₂, η συγκέντρωση εκπνεόμενου CO₂, N₂ . [βλ.: αναπνευτικό πηλίκο )