Ανεξάρτητα με τη μέθοδο, οι τεχνικές διαλύσεως αερίων-δεικτών για τον προσδιορισμό πνευμονικών όγκων λειτουργούν στη βάση ίδιας αρχής. Η αρχή είναι παρόμοια με το νόμο Boyle (à932), εκτός του γεγονότος χρησιμοποιείται η μερική συγκέντρωση του αερίου αντί της μερικής πιέσεως. Εκφράζεται με την επόμενη σχέση, όπου C, η συγκέντρωση και V, ο όγκος.
C1V1=C2V2
Γνωρίζοντας ή μετρώντας τις συγκεντρώσεις των αερίων ατην αρχή και το τέλος της μελέτης, καθώς και έναν από τους απαιτούμενους όγκους, ο άγνωστος όγκος μπορεί να μετρηθεί:
V1=C2V2/C1
Οι πραγματικοί υπολογισμοί είναι πολύπλοκοι, αλλά βασίζονται στην προηγούμενη σχέση. Σημειώνεται ότι με τις μεθόδους διαλύσεως αερίων μπορούν να μετρηθούν μόνο πνευμονικοί όγκοι, που είναι σε επικοινωνία με αμιγείς αεραγωγούς. Παγιδευμένος αέρας στους πνεύμονες χωρίς επικοινωνία με τους βρόγχους δεν είναι δυνατόν να δεχτούν τις διαλύσεις του αερίου-δείκτη. Ασθενείς με εμφυσηματικές φυσσαλίδες ή αερώδεις κύστεις έχουν παγιδευμένο αέρα που δεν επικοινωνεί με αμιγείς αεραγωγούς και έτσι, δεν είναι αναγνωρίσιμοι με τις μεθόδους αυτές. Επομένως, η FRC στους ασθενείς αυτούς μπορεί να ευρεθεί μικρότερη του πραγματικού της μεγέθους, με τις μεθόδους αυτές.