Σε οποιαδήποτε στιγμή, κατά τη διάρκεια της μεγίστης, βίαιης εκπνοής, εντοπίζεται ένα σημείο κατά μήκος των ενδοθωρακικών αεραγωγών, όπου η πίεση εντός των αεραγωγών καθίσταται 0 (σχήμα à514). Κεφαλικώς του σημείου αυτού, η ενδαυλική πίεση τείνει να είναι αρνητική. Η πίεση έξω από τον ενδοθωρακικό αεραγωγό ισούται με την ενδοϋπεζωκοτική πίεση, PPL, δηλαδή είναι μεγαλύτερη της ενδαυλικής.
Οι αεραγωγοί θα συμπιεσθούν, εάν η χόνδρινη υποστήριξή τους ή η ακτινοειδείς υποστήριξη από τις παρακείμενες κυψελίδες δεν είναι αρκετή ώστε να εξασφαλίσουν τη βατότητά τους. Με τη συνέχιση της εκπνευστικής, βίαιης προσπάθειας, το σημείο ίσης πιέσεως είναι δυνατόν να μετακινηθεί προς ακόμη μικρότερους, περιφερικότερους αεραγωγούς (η εξισορρόπηση των πιέσεων από τις δύο πλευρές του τοιχώματος του αεραγωγού θα συμβεί ενωρίτερα). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, με την επίταση της μυϊκής εκπνευστικής προσπάθειας, η ενδοϋπεζωκοτική πίεση αυξάνεται και, καθώς ο πνευμονικός όγκος μειώνεται, η πίεση ελαστικής επαναφοράς μειώνεται, επίσης. Καθώς το σημείο ίσης πιέσεως μετακινείται προς τους περιφερικότερους αεραγωγούς, η δυναμική συμπίεση αυξάνεται και οι αεραγωγοί τελικά συμπιέζονται και συγκλείονται. Η σύγκλειση των αεραγωγών, υπό τις συνθήκες αυτές μπορεί να εμφανιστεί μόνο σε ιδιαίτερα χαμηλούς όγκους, επί υγιών, αλλά ο όγκος συγκλείσεως μπορεί να εντοπισθεί σε μεγαλύτερους όγκους σε ασθενείς με εμφύσημα