Η αιφνίδια αύξηση της συγκεντρώσεως γαλακτικού οξέος, που συμβαίνει κατά τη δοκιμασία προοδευτικής αυξήσεως της σωματικής ασκήσεως, επισημαίνεται ως σημείο γαλακτικού ουδού. Στο σημείο αυτό, ο αναερόβιος μεταβολισμός αρχίζει να αντικαθιστά τον αερόβιο μεταβολισμό, για την παροχή ενέργειας για τις ανάγκες της ασκήσεως.
Με την αύξηση της ασκήσεως, προσεγγίζεται ένα σημείο, όπου ο αερόβιος μεταβολισμός δεν επαρκεί πλέον για την ικανοποίηση των μεταβολικών αναγκών. Το κυκλοφορούν γαλακτικό οξύ αυξάνεται αιφνιδίως, με την επικράτηση αναερόβιου μεταβολισμού. Το σημείο αιφνίδιας ανασπάσεως της καμπύλης του σχήματος παριστά την ουδό του γαλακτικού οξέος. Τα εξασκημένα άτομα, φτάνουν στην ουδό, αργότερα, κατά την κλιμακωτή αύξηση της ασκήσεως, και ανέχονται τη γαλακτική οξέωση καλύτερα από τα μη εξασκημένα. Επίπεδα γαλακτικού οξέος πάνω από 10 mmol/l δεν είναι ανεκτά, παρά μόνο σε αθλητές, οι οποίοι μπορούν να ανέχονται μέχρι 20 mmol/l.
Το σημείο αυτό, επίσης, χαρακτηρίζεται από αύξηση του αναπνευστικού πηλίκου, καθώς παράγεται CO2, χωρίς την κατανάλωση Ο2. Με την περαιτέρω αύξηση του ανερόβιου μεταβολισμού, το αναπνευστικό πηλίκο εξακολουθεί να αυξάνεται, λαμβάνοντας τιμές, μεγαλύτερες του 1. Η αναερόβιος ουδός, αυξάνεται με την εξάσκηση, καθώς οι σωματικοί μύες εθίζονται στην κατανάλωση Ο2. Η αδυναμία να προσεγγισθεί ο ουδός γαλακτικού οξέος παρατηρείται σε ποικιλία πνευμονοπαθειών και σε ανεπαρκώς ασκημένα άτομα. Η ουδός γαλακτικού οξέος φυσιολογικά προσεγγίζεται στο 40-60% της V̇Ο2. Ουδός γαλακτικού οξέος σε επίπεδα 40% του V̇O2 παρατηρούνται σε άτομα με καρδιοπάθειες. Αδυναμία να παραχθεί γαλακτικό οξύ είναι παθογνωμονικό της νόσου του McArdles.